On przecież miał już nie wracać.
Był spokój, a tak przyszłośc jest ukryta, nie wiemy czego mozna się spodziewać.
Co przyniesie jego rozwój i obudzenie, niepokój rodzi to w Naszych szeregach.
Będziemy widzieć jego kroki…
This entry was posted on środa, Marzec 23rd, 2005 at 08:24 and is filed under Stare zapiski.
You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed.
You can leave a response, or trackback from your own site.
