“A co ja nie mogę, przecież potrafię…”

Szedłem z jakimś obcym mężczyzną na spotkanie, podobno miało na tym spotkaniu “wystąpić” medium.
Wchodzę do pomieszczenia, a tam kogo widzę, mój niepełnosprawny kumpel, podał się za medium i zamierza dać przedstawienie, wszyscy dookoła czekają niczego nie świadomi.

Znam go od lat, zawsze lubił ładować się w różne dziwne sytuacje, nie raz trzeba było go wyciągać za uszy. Przyszedł pewien moment, przegiął i nasze drogi się rozeszły.
Kumpel na całego wprowadza się w trans, wołam go, ale nic nie dociera, wiem że wybijanie go teraz może mu zaszkodzić, ale jak już by wszedł w trans nabruździłby sobie jeszcze bardziej.
Zdeterminowany “wóz albo przewóz”, jak słowa do niego nie docierają, czynię nad nim błogosławiony znak.
Wstaje jak gdyby nigdy nic, jakby właśnie miał zamiar sie obudzić i nic sie nie działo…

Fabryka snów - sztuka śnienia, bajki terapeutyczne, rozwój