Zaczynam się bać… Odczuwam lęk własnej nieświadomości w świadomości… Jestem wolna…. A zarazem czuje się bardziej zniewolona niż kiedykolwiek… I taka bezbronna… Wiesz, że już jestem tylko sobą? Czuję się jak ptak wypuszczony z klatki własnych ograniczeń… To jest moja cisza… Mój nowy początek… Bez emocji popatrzyłam w oczy mego wczoraj by jeszcze głębiej zatopić się w jutro… A Ty pokazujesz mi dzisiaj. Ono jest ograniczone własnym trwaniem. Czy tego chcesz? Ograniczeń? Wątpię. Czas by głębia wypłynęła nową świeżością… Wtedy zniknie lęk, który teraz odczuwam. A zarazem wiem,
że on tworzy we mnie nowe połacie istnień…
