Wiele rzeczy się na to złożyło, że wyruszyłem w tę podróż,
nie wiem ile ona potrwa, ale nie dbam o to.
Zostawiając za sobą wszystko, zanurzyłem się w niezbadane
pustynne rewiry swojego serca.
Pod osłoną nocy wciąż podążam przed siebie,
nieustannie szukając schronienia przed morderczym słońcem.
Nie spocznę dopóki nie dotrę do niezgłębionej studni El Szaddaja,
której, jak głoszą słowa naszych przodków, woda gasi wszelkie pragnienie.
Gdy dane mi będzie zaczerpnąć wody z tej studni i poznać jej smak.
Wtedy piasek pustyni pozna radość kwiatów…
