To był ciepły Świat, pełen słonecznego światła, aż żałowałem, że nie wziąłem ze sobą aparatu.
Skarb w porównaniu z tym co teraz mamy za oknem na co dzień 😉
Na horyzoncie zalesione wzgórza, przeplatane nawisami skalnymi.
Droga, którą szedłem była ulicą, na poboczu rosły kwiaty “dzwonki” różnej wielkości, w wielu odcieniach fioletu.
Po chwili koniec sielanki, jestem w mieście w jakimś budynku z grupą ludzi.
Łączy nas jeden cel znaleźć “nieproszonego gościa”, który prawdopodobnie ukrywa się w tym budynku.
Niektórzy ściskają w ręku kryształ wyglądający jak odlew ze szkła, w kształcie kwadratowego sześcianu.
Barwą jego jest biel wymieszana z ukrytym różem, to detektory.
Okazuje się, że budynek jest “czysty”
W trybie pilnym przenosimy się w następne miejsce akcji.
Tutaj natrafiamy na “Cel”, którego szukaliśmy.
Dostrzegam unoszącą się świetlisto-różową chmurę energii, którą raczej nie chce z nami rozmawiać o swojej nowej kolekcji sukienek.
Stoimy w gotowości, czuję za sobą plecy wspólniczki, nie skupiam się na wodzeniu wzrokiem za “chmurą”.
Nie rozpraszam się , w skupieniu płynie modlitwa, która nie ustaje…
Wygrywamy, każdy nasz krok w przód, “chmura” oddaje nam pola.
Odchodzi.
Tag: cel
Snów dziesiątki, rozwijących ścieżki do miejsc wielu…
Mężczyzna zbyt pewny siebie, grożący Tobie
Zbyt pewny nie zdający sobie sprawy, ze nadejdę
Zadałem pierwszy cios, następne w otchłani snu zniknęły
Następny dnia innego, nożownik próbował zastraszenia
Innym zaś razem “przysłali” krocionoga, czarny jak smoła,pozbycie sie go bylo cieżkie, zajął na długo moją uwagę, przy najmniejszym ruchu stawał sie setkami kąśliwych pijawek…
Chodziłem po wzgórzach, na których pasły się “Konie”
Znam je z przesżłości, z zasadzki, z której wyszedłem obronną ręką
“Konie”, przypominają tylko z pozoru wszystkim znane konie, ale nimi nie są
Bestie mieszanką kłów i szybkości
Dziś spokojnie na wzajem się obserwowaliśmy
Dotykałem dojrzałych kłosów zbóż, spacerując przez pole
Dom, w którym są tajne pokoje
Ukryte przejścia, które powoli odkrywam
Odkrywając tym siebie…
Odwiedzając być może miejsce spotkań tajemnych, na ścianach ogromne obrazy
Bursztynowe kolory zastaw stołowych
Dom pośród lasu
Przy wejściu do niego obraz
Tego, który tak wiele istnień ludzkich swym życiem stracił
Pełne morze
Stary człowiek, którego statek był w kształcie domu, ale tylko samych żerdzi
Unosił się na falach wbrew prawom fizyki
Przywiązany byłem liną, obserwując fale, wychylajac sie jak najblizej do nich czerpiac z tego frajdę
Nadpływały Orki, wynurzały się z wody witając się ze mną
Trochę teraz “rzeczywistości” rozmawiałem z bliską znajomą o jej problemach
Wchodząc w sen, czy je spotkałem to się jeszcze okaże…
Ide sobie ulica i wychodze za zakrętu
Dostrzegam grupkę nieznanych mi osob unoszących się w powietrzu
Specyficzne fryzury, ubranie i na dodatek długie ogony
Przywodzące na myśl japonskie kreskówki
Prowokujący i pewni siebie
Podchodzac bliżej coś dzieje się z moją ręką
Spontanicznie napływa do niej energia
Pierwszy strzał minimalnie mija cel, drugi tez
Oddalili sie na większą odległośc
Unieśli się na znaczną wysokość
Przeszedłem kilka kroków, czując jak napływa wola
Podnoszę otwartą dłoń, uwalniając żywioł
Nic się nie dzieje, chwila konsternacji, oni zaś nadal pewni siebie
Nagle pojawia się błękitno-biała łuna pod nimi
Tuż za nią nadeszła fala uderzeniowa, litego krystalicznego lodu
Siła była miażdrząca, zostali zdmuchnięci, znikneli, by po chwili pojawić się ponownie
Opadali bezwładnie i bez sił na ziemię
Starając się resztkami sił schować w jakiś zaułkach, być może kierując się wstydem
Wyłapałem ich wszystkich, wyprowadzając ich po za teren, na którym się to wszystko rozgrywało…
Sha-hi-ye-na…
Pewna przeszła noc i ciemność.
Gdy nagle ktos przybył przemawiając w niezrozumiałym języku.
Kreśląc znaki na moim czole, złapałem go za rekę pytając “Czemu to robisz?” ale jego język ani o jotę nie stał sie zrozumiały.
Tworzył znaki umacniając je śpiewnym słowem.
Ponowiłem pytanie o mało nie tracąc swojej ręki, tak to jest jak ludzie nie potrafią się porozumieć.
Jeden chce wiedzieć, a drugi nie rozumiejąc broni się, odszedł gwałtownie zostawiając niepokój we mnie.
Na szczęście przybył ktoś inny z Plemienia zwanego też czasami Sha-hi-ye-na.
Wyjasniła mi to co się wydarzyło rozjaśniając działanie Szamana i cel jego przybycia, w niezrozumiałych jego słowach tkwiła troska, przyszedł by mnie ustrzec, a czasu miał nie wiele, gdy odszedł zdązył wykonać to po co przyszedł.
Ilekroć pomyślę o tym Plemieniu, pojawia się odczucie wolności, wielkiej przestrzeni i życia zgodnie z Naturą.
Odrazu przypomina mi się też wtedy historia pewnej małej świętej dziewczynki, którą opowiedziała mi Szamanka Plemienia.
To już oddzielna historia…