Tag: krwi

Iaido

Widzę małego chłopca, a przy nim mężczyznę.
Nagle naciera na nich trójka uzbrojonych w miecze osiłków, miecze przywodzą na myśl japońskie katany.

Odczuwam, że głównym ich celem jest mały chłopiec, przy którym czuwał nieznajomy.
Trójka przeciwników nadbiegała z dobytymi z pochwy mieczami, rozegrała się krótka walka, lała się krew, a zgrzyt stali dopełniał resztę.

Obrońca chłopca pomimo przewagi atakujących, upuścił im sporo krwi by w pewnej chwili wykonać manewr w którym przyjął wszystkie atakujące miecze na swoją klingę.
Pokazał swoją siłę, przez ładnych kilka metrów pchał przeciwników, nic nie mogli zdziałać przeciwko jednemu. Przyparł ich do muru, nie dane mi było zobaczyć reszty.

John Bradshaw – Twórcza moc miłości. Kolejny wielki etap rozwoju – recenzja

Niełatwo jest kochać i być kochanym. Mylne jest przekonanie, że naturalne więzy krwi sprawiają, iż kochamy członków własnej rodziny, i wcale nie jest tak, że gdy nadejdzie właściwy czas, zakochujemy się i wiemy, jak dalej rozwijać tę miłość. Miłości trzeba się bowiem nauczyć, a to wymaga od nas podjęcia decyzji, absolutnej uczciwości i odwagi, by pozwolić drugiej osobie widzieć nas takimi, jacy naprawdę jesteśmy.

John Bradshaw prezentuje nowy sposób postrzegania istoty wszelkich związków uczuciowych między dziećmi i rodzicami, między przyjaciółmi, kolegami z pracy, między nami a Bogiem – oraz naszego stosunku do samych siebie. Wskazuje, iż większość z nas żyje w „transie psychicznym” wynikającym z bolesnych doświadczeń. Uczy nas, jak wyzwolić się z tego transu, przełamać dawne, niszczące schematy myślenia i otworzyć się na kształtowanie prawdziwej miłości.

Twórcza moc miłości przeznaczona jest dla tych wszystkich, których uczucia zostały kiedykolwiek zranione i którzy z nadzieją poszukują nowej drogi do szczęścia i pełni życia.

Godzina Prześmiewców

Nie bez przyczyny wybrałem do poprzedniej notki odpowiedni wiersz.
Dziś w nocy ,w godzinie prześmiewców, zostałem w śnie zaskoczony.
Przygwoździł mnie, rysując moje przedramię swoim kłem, smakując moją krew.
Z szyderczym uśmiechem na ustach zmagał się, aby mnie utrzymać w ucisku.
Do chudzinek nie należał, spocona bestia która trzyma Cię w szachu, śmierdząca ciepłą stalą, zanurzoną w krwi.
W ferworze walki nawet nie zauważyłem że krwawię, dostrzegłem to dopiero wtedy gdy dłońmi ściskałem jego głowę.
Ruchy przychodziły mi z wielkim wysiłkiem, ale zachowałem swobodę myślenia – “Ojcze Niebieski proszę pomóż mi.”
Zmagaliśmy się dalej, w pewnym momencie jego mina się odmieniła, jakby jego animusz odszedł, coś dostrzegł, być może właśnie przyszedł po to aby się o czymś przekonać, tego nie wiem.
Nie odpowiadał na pytania, w końcowej fazie zachowywał się tak jakby nic się nie stało, że nic go nie może wybić, że nadal jest silny, ile w tym prawdy, a ile aktorstwa tego też nie wiem.
Wyrwałem się oddechem, otwierając oczy…Tutaj wszystko spokojne, oddech spokojny, przeciwieństwo.
Po chwili spojrzałem na zegarek 3.05. Modlitwa pośród zdziwionych myśli, błogo zasnąłem.

2006-04-26 16:30:25

Fabryka snów - sztuka śnienia, bajki terapeutyczne, rozwój