problemem – Strona 2 – Fabryka snów – sztuka śnienia, bajki terapeutyczne, rozwój

Pamięć śnienia

„Zdaniem don Juana największa wartość metody nauczania stosowanej przez nowych
widzących polega na tym, iż wykorzystuje ona fakt, że nie pamiętamy nic z tego, co działo się w stanie podwyższonej świadomości. Ta utrata pamięci jest barierą niezwykle trudną do przejścia dla wojowników, którzy, jeśli chcą się dalej rozwijać, muszą sobie przypomnieć wszystko, czego ich uczono. Wojownik potrzebuje wielu lat wysiłków
i dyscypliny, by przypomnieć sobie całą treść szkolenia. Wówczas jednak wszystkie pojęcia i procedury są już z internalizowane, a tym samym posiadają właściwą sobie siłę.” C. Castaneda

Miałem i mam świadomość szkolenia jakie przeszedłem, ale cała pełnia jeszcze przede mną. Sam na własnej skórze odczuwam jak ciężko przypomnieć sobie całość doświadczeń ze śnienia.
Jak bardzo brakuje nam ciszy, a wciąż tak łatwo popadamy w rożne stany emocjonalne które nas degenerują. Jak ciężko utrzymać odpowiedni poziom „energii”, którą z reguły tracimy na mało znaczące i niepotrzebne zachowania, roztrząsania, utarte przyzwyczajenia, ciągłe wracanie do przeszłości itp.
Wciąż potrzebujemy wysiłku, często będziemy zastanawiać się jaki to wszystko ma sens.
Może się zdarzyć, że staniemy przed problemem typu- myśli ”Cokolwiek uczynisz będzie nie wystarczające…”
Zaufasz sobie i przełamiesz wszelkie wątpliwości? Gdy to uczynisz nie będziesz musiał doszukiwać się sensu, wszystko będzie na swoim miejscu, całe i niepodzielone.

Kanał

Spotykasz kogoś na swej drodze, z jednej strony nie wiesz, kim jest, a z drugiej sam go zaprosiłeś.
Odpowiada z uśmiechem na twoje pytania, a zarazem ukradkiem podsuwa pomysł, jak się później okazuje, pomysł nie jest oryginalny, bo wszystko jest w Tobie.
Twoim problemem jest ograniczanie samego siebie i analizowanie, zamykanie się na to wszystko, co dociera do Ciebie lub próbuje dotrzeć. Zadaj sobie pytanie cóż takiego daje Ci to zamknięcie.
Czujesz się jakbyś utkwił w zapuszczonym kanale, nie widzisz drogi przed sobą, nie możesz się cofnąć, nie możesz iść dalej.

Co Cię hamuje?

A może nic Cię nie hamuje…a nie pomyślałeś, że to Ty sam siebie hamujesz.

“Ora”

Odbywały się jakieś zawody, na tyle ile pamiętam, był to siłowy sport, gdy już wszystko się skończyło, sala opustoszała.
Gdzie nie gdzie pozostał jeszce ktoś.
Biegłem dookoła sali bawiąc się piłką, w pewnym momencie zacząłęm śpiewać, zaintrygowało mnie, co się dzieje ze mną, jak działa na mnie ten “śpiew”.
Było to tylko jedno słowo “Ora”, które rozbrzemiwało, pulsowało, zmieniając…
Czyniło mnie “lekkim”, pomyślałem o suficie mogę tam być, byłem, przeskakiwałem przeszkody z wciaż słyszalnym przeciągającym się “Ora” nic nie było problemem. Było tylko “Ora”.