Patricia Evans – Toksyczne słowa – recenzja.


Patricia Evans

Toksyczne słowa

Wydawnictwo Jacek Santorski & Co,
Warszawa 2008, s. 238

“Mój mąż twierdzi, że mnie kocha, a potem mówi i robi, co mu się podoba, uważa, że jest tolerancyjny, choć krytykuje wszystko, co zrobię, i nie liczy się z moją opinią, mówi, że jest spokojny, a przecież codziennie złości się i krzyczy”.

Taki lub podobny opis relacji między małżonkami można usłyszeć niemalże we wszystkich rozmowach z ofiarami przemocy. Osoby doświadczające agresji słownej zazwyczaj wątpią, czy to, co robi partner, jest przemocą.

Patricia Evans o cierpieniach wywołanych agresją słowną pisze z kobiecego punktu widzenia. Książka, powstała na podstawie rozmów z kobietami – ofiarami przemocy psychicznej, które po wielu latach od wydarzeń próbują zrozumieć, co zdarzyło się w ich życiu. Napisana została z myślą o osobach, które zaczynają wątpić, czy ich życie rodzinne oparte jest na partnerskich zasadach.

Autorka postanowiła przedstawić zjawisko przemocy słownej w taki sposób, by uczulić czytelników na subtelne niuanse tej formy przemocy. Dzięki obrazowym opisom poznajemy więc dwa światy: świat sprawcy przemocy – opierający się na poczuciu władzy i kontroli – i świat ofiary – tworzony na bazie siły wewnętrznej i dążeniu do współpracy. Dowiadujemy się, co czuje, co myśli i w co wierzy ofiara, poznajemy też prawa partnerów, naruszane podczas stosowania agresji słownej, rodzaje przemocy oraz ukryte przyczyny występowania w związkach tego typu agresji.

Doświadczenia terapeutyczne autorki pozwoliły również na sformułowanie wskazówek, które mogą pomóc w radzeniu sobie z agresją słowną. Znajdziemy tu zatem konstruktywne sposoby reagowania na zastraszanie, oskarżenia, obarczanie winą, krytykowanie, rozkazywanie, lekceważenie, trywializowanie czy niewybredne żarty. Poznamy także podstawowe, sposoby rozpoznawania agresji, zasady, o których warto pamiętać podczas pracy nad relacjami z partnerem stosującym przemoc słowną, oraz przeszkody, jakie mogą utrudniać ten proces. Lekturę książki warto rozpocząć od krótkiego testu, pozwalającego sprawdzić, czy problem agresji słownej dotyczy również nas samych.

Dodam tylko od siebie…
Książka godna polecenia nie tylko dla kobiet ale i dla mężczyzn, będących ofiarami przemocy ze strony kobiet. Mężczyzna znosi słowną agresję, nie szuka na zewnątrz rozwiązania swojego problemu, dlatego tak mało wiemy na temat ich cierpień. Agresja słowna dotyczy w równym stopniu kobiet i mężczyzn, a co za tym idzie – całych rodzin.

Gdyby

Przed laty – łazikując po czeskich forach – znalazłam tę oto przypowieść. Poruszyła mnie swoją głębią i prostotą. Przetłumaczyłam na język polski oddając polskim czytelnikom…

Gdyby każda nuta powiedziała: muzyki nie stworzy jedna nuta…
nie powstałaby nigdy symfonia.
Gdyby każde słowo powiedziało: jedno słowo nie może stworzyć strony…
nie powstałaby książka.

Gdyby każdy kamień powiedział: jeden kamień nie może postawić muru….
nie powstałby dom.

Gdyby każda kropla wody powiedziała: jedna kropla nie może stworzyć rzeki…
nie powstałby ocean.

Gdyby ziarno zboża powiedziało: Jedno ziarenko nie może obsiać pola…
nie byłoby żniw.

Gdyby każdy człowiek powiedział: moja miłość nie może zbawić ludzkości…
nigdy by na ziemi nie było sprawiedliwości i szczęścia.

Mówisz: a co ja mogę zrobić?
Ja ci odpowiadam: przekazuj miłość czynem. Jedynie miłość zwycięży cierpienie, i wcale nie o to chodzi czy widzisz owoce swej miłości.

Mówisz: a co z pozostałymi?
Ja ci odpowiadam: oni też mają kochać

Pomyślisz: a jeśli oni będą się ociągać?

– Kochaj ich jeszcze bardziej. Wszyscy wokół ciebie czekają na to samo. Tak jak ty, każdy czeka, kto pierwszy położy swój kamyczek. Jeśli jako pierwszy położysz swój kamyczek, inni też swój dołożą. Ponieważ kto naprawdę kocha, przebudzi pozostałych.

Tak, jak symfonia potrzebuje każdą nutę,
Tak, jak książka potrzebuje każde słowo,

Tak, jak dom potrzebuje każdego kamienia,

Tak, jak ocean potrzebuje każdą kroplę wody,

Tak, jak żniwa potrzebują każdego ziarenka,

Tak cała ludzkość potrzebuje CIEBIE tam, gdzie jesteś.

Próbujemy zmieniać wszystko wokół siebie, wszystko, co kłóci się z naszym spojrzeniem na świat, co nie poddaje się naszemu wyobrażeniu, rozumieniu. Udowadniamy innym swoje rozumienie, które wpojono nam w domu, w szkole, wśród rówieśników.
To, co kłóci się z naszym widzeniem świata, trzeba przecież zniszczyć, udowodnić innym, że „moja prawda jest jedyna i niepodważalna”. Żądamy dowodów tam, gdzie prawdę czuje się sercem, zmysłami a nie udowadnia logicznie.

Czym będzie logika, jeśli najpierw nie czujesz sercem?…

Rodzi się

Rodzi się dziecko – upragnione, kochane, cudowne.

W miarę jak rośnie poznaje otaczający go świat, uczy się podstaw od rodziców, najbliższych. Potem wysyłają go do szkoły, gdzie uczy się zaradności, dają mu podstawy na przyszłe samodzielne życie. Uczy się żyć pod dyktando lepiej wiedzących, do czego ma dążyć, w jaki sposób ma spełniać oczekiwania najbliższych i środowiska, w którym przyjdzie mu żyć, co ma robić, by osiągnąć sukces. Uczy się tańczyć taniec życia tak, by nie pozrywać niewidzialnych sznureczków, które są przywiązane do jego cienia.

Żyjesz pod dyktando lepiej wiedzących, jak powinno wyglądać twoje życie. Mówiących, do czego masz dążyć, jak się ubierać, jak rozstawić meble w mieszkaniu, jak ustawić się w życiu, by osiągnąć sukces i pociągają za niewidoczne sznurki a ty tańczysz w rytm granej muzyki, ulegając złudzeniu, że to życie jest takie, jakie chcesz, żeby ono było, ulegając iluzji, że są to twoje wybory.

Czy ktoś kiedyś zapytał, co czujesz i myślisz, gdy jest ci smutno i czujesz się samotny? Czy ktoś wysłuchał, o czym marzysz, czego pragniesz, co dzieje się w tobie, kiedy siedzisz sam w ciszy czterech ścian pokoju?

Tylko skąd ten smutek, zniechęcenie, które tak często gości na twej twarzy – masz wszystko, no, prawie wszystko.

Obudź się, zapytaj serca, czego tak naprawdę pragnie. Czy pragnie konta w banku, najnowszej marki samochodu, urlopu w krajach egzotycznych? Czy może wystarczy mu bliskość drugiego człowieka, ciepłe spojrzenie ukochanej osoby, przytulenie i ciepło drugiego ciała?…

Fabryka snów - sztuka śnienia, bajki terapeutyczne, rozwój