Kiedyś byłam jedną z nich. Wysłanniczką by przynosić wieści zakazanych myśli, odczuć, wrażeń, słów i gestów…. One w sobie mają życie tego kogo idą śledzić. Nie bój się je tłamsić w dłoni. To ułuda, ze w nich gaśnie życie. One się odradzają szybko. Ale już nie powracają tam gdzie je rozpoznano….
Byłam jedną z ich zastępów. Krótko, ale dość by wiedzieć, że są wrogów lub ciekawskich najemnymi.
Dziękuję Ci Kobieto o oczach powagi…..
Dziękuję Ci nie wypowiadając Twego imienia, wiedząc, że zrozumiesz, że do Ciebie piszę. Dziękuję za Twe wnętrze na tyle otwarte by obudzić mnie letargu wiary, że ten który kiedyś miał siłę nadal ma moc. Dziękuję, że pokazałaś mi ścieżkę do zapomnianych snów. Kiedyś na niej się spotkamy…. Teraz jednak proszę nie lękaj się tego co jest w Tobie. Masz moc, która zdumiewa nie jednego z wielkich, masz wiedze nie tylko tą z której korzystasz, a Twe właściwe imię powoli się w Tobie wytapia…
IMAGO…
Wysłannicy szukają by widzieć w świetle
Czujne każdej ważnej chwili
Tego, który jest…
Są jak motyle jednej nocy
W trzepocie przezroczystych skrzydeł
Gwałtownymi wybiciami chwytają się kurczowo
Kolejnego krótkiego życia…