Każdy szuka szczęścia, spokoju, spełnienia.
Jeden się modli, drugi medytuje, trzeci uważa, że jest ponad to, jak to się mówi „korzysta z życia”.
Ci, którzy się modlą czy medytują, poświęcają lwią część swojego życia na te praktyki, które w mniejszym lub większym stopniu, mają wpływ na ich życie wewnętrzne, co się przekłada na to, jakimi są ludźmi.
Cisza może dawać siłę, a co wtedy, gdy jesteśmy „wspaniałymi” ludźmi tylko na czas modlitwy=medytacji, jeśli nie dostrzeżemy tej chwilowości naszego postępowania, będziemy gorsi od Syzyfa.
Czytaj dalej „Zwykła świadomość jest drogą” Nansen Fugen
Poszukiwanie siebie
Przychodzą momenty w naszym życiu, że czegoś szukamy, nie wiemy, czego, ale wciąż szukamy. Odczuwamy bliżej nieokreślony niepokój, nie możemy znaleźć swojego miejsca w życiu. Sprawdzamy różne miejsca, rozmawiamy z ludźmi, czytamy książki i szukamy odpowiedzi na nie wyartykułowanie pytania, jakie w nas się kłębią.
Przystajemy przy filozofii takiej czy innej, a może bardziej odpowiada nam religia, może inny system podejścia do życia lub śmierci, nie możemy się zdecydować. Jest jakiś przebłysk, wydaje nam się to jest właśnie to, że tego szukaliśmy i zaczynamy chodzić koło naszego wyboru. Analizujemy, obracamy w różnych kierunkach, rozmawiamy z innymi, którzy wybrali podobnie, a może w ogóle nie rozmawiamy, nie analizujemy ot po prostu, wiemy, że to jest dobry wybór, albo…Nie mogąc samemu zdecydować, oddajemy decyzję innym o naszych wyborach, pozwalamy się urabiać i wprowadzać w „wybór”, myśląc później, że dobrze wybraliśmy.
Ilu z nas tak naprawdę wybiera, z pełną świadomością i uważnością działania. Zastanawiałeś się kiedyś nad tym? Wielu z nas szuka i być może znajduje, a ilu jest takich, którzy znajdują, a zarazem gubią się w tym, co odnaleźli. Mogą tu działać różne czynniki, nie starczyłoby miejsca na wypisanie wszystkich. Staramy się spełniać określone warunki i zasady naszych „wyborów”, bardzo często nakładany na to nasze „filtry” postrzegania, uważając ze sami wiemy najlepiej jak nikt inny. Oburzamy się jak ktoś nam wskaże pewne niuanse naszego postępowania, które na pozór wydają się nam do przyjęcia, a prowadzą nas na manowce.
Uważność sztuką jest nie lada, być zdecydowanym, a zarazem niezagubionym…
Wizyta
Z jakiegoś powodu byłem wyjątkową osoba w tym świecie, gdzie moi najbliżsi stanowili zbrojną Rodzinę.
Na dachu naszego domu pośród oszklonych wieżyczek które wyglądały niczym latarnie morskie, wszystkie okna były po otwierane, zebraliśmy się w oczekiwaniu, tak jakby nadciągał atak.
Moja „wyjątkowość” polegała tez na tym, że chcieli na tym korzystać inni, przeciwna „zła” Rodzina, a przez ich aspiracje ginęli ludzie.
Oburzyło mnie to i postanowiłem temu zaradzić, podjąłem decyzje że spotkam się z głową rodziny wrogów. Poszedłem do ich lokalu, spędziłem tam wiele godzin czekając na ich decyzje, w trakcie oczekiwania, chodziłem po barierkach wspinałem się po różnych rurkach, przeciskałem się przez różne zakamarki cały czas będąc obserwowanym, jednym słowem dbałem o formę.
W pewnym momencie okazało się, że pod schody które prowadziły do lokalu podjedzie kierowca, który zawiezie mnie na miejsce, podjechała długa, żółta limuzyna.
Krótka rozmowa z kierowca i jedziemy na miejsce, auto niby takie pojemne, a jechałem ściśnięty, bo coś ograniczało miejsce.
Dojechaliśmy do pewnej kamienicy, która mieściła w sobie sporą hale restauracyjna, przez cala jej długość zamontowana była ławka-stół na której siedzieli lub stali w oczekiwaniu członkowie klanu na swojego przywódcę.
Nadchodzi, wszyscy stanieli na ławce, odchyleni byli skrajnie do tylu, aby pod żadnym pozorem nie upaść bo ławka była pochylona pod pewnym kątem. Okazało się, że jest to kobieta, wszyscy byli wyprężeni, nerwowi i robili dobre miny do zlej gry.
Stałem drugi od wejścia, dokładnie nie pamiętam czy sama wybrała tego nieszczęśnika czy ktoś wskazał jakiegoś, że niby jest na niego skarga.
Wskazany podszedł do swojej Szefowej z uśmiechem i pełen „miłości”, ona wchodząc do hali wypowiada jakąś formułkę jak hymn czy pozdrowienie w Rodzinie.
Nieszczęśnik zbliżył się do Władczyni, miała orientalna urodę, pełen uśmiech i pożarła jednym ruchem osobnika.
Po tym zdarzeniu powtórzyła formułkę na przywitanie jak by się nic nie stało, nie wiem co widzieli w tym momencie inni, ale ja widziałem że ta kobieta nie jest tylko kobietą ale kimś w rodzaju połączenia człowieka i bliżej nie określonego zwierzęcia, pierwsze skojarzenie było z koniem. Makabreska spokojnie szła sobie środkiem Sali.