Fizyczne ograniczenia odpadają, sposób myślenia i postrzegania diametralnie inny od ludzkiego. Brak ograniczeń w wielu kwestiach….
Duma tu też słabe ograniczenia…często ogranicza spektrum postrzegania niby tak wolnej istoty.
A już rozmawiać z człowiekiem to już obraza majestatu, no chyba że w interesach lub u wyjątkowych przypadków duma z chodzi na plan dalszy.
Poruszanie się w “przestrzeni” i “czasie”, pełna swoboda, nie trzeba pytać od drogę, co gdzie i jak trafić.
Człowiek zaś jak to się mówi “koniec języka za przewodnika” i tu nie tylko chodzi o drogę ale o najmniejsze elementy bytu nad którymi człowiek się zastanawia i powstają pytania.
Zdarzają się przypadki wśród ludzi, że szukają odpowiedzi na jedno pytanie przez całe życie…
Jeśli jest pytanie to i jest odpowiedź, patrząc na drugą stronę totalne przeciwieństwo. Sposób istnienia, myślenia i poruszania się wyeliminował pytania, jakże odmienny to stan istnienia…
Tag: człowiekiem
Nowe jest czasami starym….
Spojrzałam w oczy własnej śmierci i odszukałam tam prawdę o mnie.
Już wiem w pełni, kim jestem i będę. Droga naszego istnienia jest tylko początkiem
dla wejścia w rzeczywistość nie ubraną w słowa… Tak bardzo chciałabym powiedzieć
Ci wszystko człowieku, który idziesz obok mego życiorysu… Tylko jak? Jak mam wytłumaczyć nie wytłumaczalne? Jak oddzielić prawdę od fałszu? Jak mam wskazać,
Ci którędy do domu mego świata? I w końcu jak mam powiedzieć, że nie jestem po prostu człowiekiem? Że niektórzy ludzie są bogatsi o coś, czego czasami lepiej nie nazywać… Jak mam Ci to wszystko powiedzieć byś zrozumiał i nie stwierdził, że kłamie lub zgłupiałam? Nie wiem. Dowodem jest tylko me życie, ludzie podobni do mnie i Wszechświat, którego tak naprawdę nikt nie pozna poza siłą, która to trzyma w równowadze, bez względu na to, jak ją nazwiesz.
Nie wiem, jak mam Ci określić to, kim byłam i kim teraz jestem? Niby inna, a wciąż ta sama, wewnątrz, którą znali Sagaterianie… Więc po prostu zachowam cisze serca niezmąconego wiatrem wątpliwości i nadal będę czynić to, co mym powołaniem.
Tylko będąc sobą mogę być kimś…
Pamiętam, jak byłam mała, moja prababcia po której odziedziczyłam Dar Medium zawsze powtarzała mi bym nigdy nie wykorzystała go dla służenia złu, bo pamięć tego będzie ranić mą Duszę… Gdy dorosłam zapomniałam o tym na pięć lat. Dopiero teraz, kilka dobrych lat po wyjściu z Świata Piekielnych Władców zrozumiałam, że miała rację. Dopiero teraz widzę, że wzmocniony Dar Medium o jeszcze większe Moce pochodzące z różnych światów, zwiększona wiedza o „Białą” i „Czarną” stronę Istnień i Możliwości czasami tak naprawdę więcej zabiera niż daje… Biedni ludzie, którzy myślą, że mając pewną wiedze, zdolności i umiejętności, czując się pewnie w tym czym dysponują mogą zawojować Światami, Istotami, Energiami. Tak naprawdę wszystkie one dają się zawładnąć tylko na moment, by potem powoli i stopniowo przejmować panowanie nad człowiekiem zasłaniając jednocześnie mu oczy na to, że z „pana” stał się niewolnikiem… Przebudzenie boli, ale uwalnia i daje prawdziwą Moc i Wiedzę…