Gdyby

Przed laty – łazikując po czeskich forach – znalazłam tę oto przypowieść. Poruszyła mnie swoją głębią i prostotą. Przetłumaczyłam na język polski oddając polskim czytelnikom…

Gdyby każda nuta powiedziała: muzyki nie stworzy jedna nuta…
nie powstałaby nigdy symfonia.
Gdyby każde słowo powiedziało: jedno słowo nie może stworzyć strony…
nie powstałaby książka.

Gdyby każdy kamień powiedział: jeden kamień nie może postawić muru….
nie powstałby dom.

Gdyby każda kropla wody powiedziała: jedna kropla nie może stworzyć rzeki…
nie powstałby ocean.

Gdyby ziarno zboża powiedziało: Jedno ziarenko nie może obsiać pola…
nie byłoby żniw.

Gdyby każdy człowiek powiedział: moja miłość nie może zbawić ludzkości…
nigdy by na ziemi nie było sprawiedliwości i szczęścia.

Mówisz: a co ja mogę zrobić?
Ja ci odpowiadam: przekazuj miłość czynem. Jedynie miłość zwycięży cierpienie, i wcale nie o to chodzi czy widzisz owoce swej miłości.

Mówisz: a co z pozostałymi?
Ja ci odpowiadam: oni też mają kochać

Pomyślisz: a jeśli oni będą się ociągać?

– Kochaj ich jeszcze bardziej. Wszyscy wokół ciebie czekają na to samo. Tak jak ty, każdy czeka, kto pierwszy położy swój kamyczek. Jeśli jako pierwszy położysz swój kamyczek, inni też swój dołożą. Ponieważ kto naprawdę kocha, przebudzi pozostałych.

Tak, jak symfonia potrzebuje każdą nutę,
Tak, jak książka potrzebuje każde słowo,

Tak, jak dom potrzebuje każdego kamienia,

Tak, jak ocean potrzebuje każdą kroplę wody,

Tak, jak żniwa potrzebują każdego ziarenka,

Tak cała ludzkość potrzebuje CIEBIE tam, gdzie jesteś.

Próbujemy zmieniać wszystko wokół siebie, wszystko, co kłóci się z naszym spojrzeniem na świat, co nie poddaje się naszemu wyobrażeniu, rozumieniu. Udowadniamy innym swoje rozumienie, które wpojono nam w domu, w szkole, wśród rówieśników.
To, co kłóci się z naszym widzeniem świata, trzeba przecież zniszczyć, udowodnić innym, że „moja prawda jest jedyna i niepodważalna”. Żądamy dowodów tam, gdzie prawdę czuje się sercem, zmysłami a nie udowadnia logicznie.

Czym będzie logika, jeśli najpierw nie czujesz sercem?…

Czymże jest śmierć….boskim niezamysłem…

Jak to wszystko opisać…?
Jak zebrać w słowa ból, nadzieję, wiarę, miłość i przyjaźń…?
Drogę przez, którą wiedzie Nas zaufanie do Krwi Najwyższego.
Chwile kiedy świat się rozstępuje z bólu i chwile pełne uśmiechu na leśnej polance w pełnym słońcu, pośród pól i gór.
Jak przekazać to co jest za kotarą postrzegania…?
Na ile można to uczynić?
Nie wiem…
Spisuję tu Naszą historię, próbując zostawić tu choć mała kroplę Naszego życia….

Niko gdy pierwszy raz mi powiedziałaś o swoim odejściu nie byłem w stanie tego ukryć, zachować w tajemnicy…
Tajemnica przesiąkła się przez Połączenie.
Co dzieje się w człowieku, kiedy zna godzinę swojego odejścia…
Zadajcie sobie to pytanie, zastanówcie się czym tak naprawdę jesteście i dokąd zmierzacie….

Odeszłaś nagle, ten fakt przygniótł Nas, rozdzierając wnętrza, jak sama powiedziałaś potrzeba na to czasu, by ukoić serce…
Mija dzień za dniem, noc po nocy….
Czas i przestrzeń choć dzielą… to nie do końca.

2005-08-07 19:17:29

Oczekiwanie…

Tak wiele chciałbym napisać, a nie mogę…
Czas jeszcze nie nadszedł…
Zostawię dziś kolejną kroplę z Księgi Słów…

To już ostatni mur obronny
Sprzymierzeńcy odeszli
On nadchodzi w głuchym łoskocie
Bogowie wzywam Was w milczeniu
Stańcie za mną tarczą
Zginę, a nie cofnę się
Bo w Was mam oparcie
Jam z Waszej łaski orężem, które stawi mu czoła
Dobywam z wnętrza siebie klingę…
On nie przejdzie…

2005-06-22 15:57:21

Fabryka snów - sztuka śnienia, bajki terapeutyczne, rozwój