Akcja rozgrywała się na stacji kolejowej, gdzie setki ludzi oczekiwało na pociąg, wielu stało pod ścianami, pełno bagażu i różnych tobołków.
Chodziłem z kimś znajomym, okazało się że pociąg na który czekamy niedługo nadjedzie, opóźniony o 20 min. Nagle okazało się, że nie mogę znaleźć swojego plecaka, przebiegam różne pomieszczenia, staram się sobie przypomnieć gdzie go postawiłem, szukam go wśród bagaży innych podróżnych stojących pod ścianami, wciąż nie mogę go znaleźć.
Bez niego nie widzę sensu abym jechał tym pociągiem, myśli przebiegają mi przez głowę, zostać, gdy inni już pojadą, wrócić się po niego, jechać tak jak stoję, bezustanna rozterka a czas goni.
Nagle dostrzegam go w pomieszczeniu przypominającym salę sportową, jest otwarty, ale sprawdzam jego zawartość nic nie brakuje, czuje ulgę i mówię o tym swojemu towarzyszowi.
Na spokojnie wracamy na stacje, wchodząc głównym wejściem, pojawia się mój pies, towarzysz podaje mi kaganiec aby założył psu, abyśmy nie mieli kłopotów na stacji.
Droga przed nami…
W tym przypadku plecak jest osobą, bliską mi osobą, sny mają swoją logikę, jak widać czasami bardzo zawoalowaną.