Jadę sobie na lekkim rowerze, swobodnie pokonuje wzniesienia i nierówności.
Docieram do 3 opuszczonych ogromnych budowli, do jednej wchodzi jakiś nie znany mi mężczyzna. Pojawia się mój dobry kumpel i razem idziemy na rekonesans, w głąb jednego z budynków.
Wszystko jest w rozkładzie, podłogi i sufity wszystko się rozpada. Pomimo tego wdrapaliśmy się na niezła wysokość, nagle pod nami urywa się podłoga o mało nie poleciałem w dół, ale poświecenie mojego kumpla mnie uratowało.
Jego gwałtowny ruch powstrzymał mnie przed upadkiem ale przyczynił się do tego, że on zawisł nad przepaścią. Zdając sobie sprawę z zagrożenia, że to już może być koniec, żegnamy się tak jakbyśmy mieli się już nie zobaczyć. Jakiś cudem udało nam się ustać, powiedziałem krótko i niecenzuralnie „spier…” stąd 😉 Wychodząc z budynku, mój kumpel wyszedł w bordowej sukience z czarnymi obramowaniami.
Opowiedziałem mu ten sen, przyznał się że ma problem, w pewnej dziedzinie swojego życia.
