Prowadzę rozmowę z bliżej nieokreśloną o sobą, przede mną stoi skrzynka z rożnymi owocami, o różnych kształtach i świeżości.
Wyciągam ze skrzynki pierwszy owoc, nasuwa mi się myśl, że wygląda tak, że żaden kloszard by go nie dotknął, zmurszały i pozbawiony soków. Próbuje go i przeżuwam, wrzucając go do pustej skrzynki. Niektórych owoców w ogóle nie próbuję, przełamuję je na pół, i widząc ich zgniliznę odrzucam je do skrzynki, gdzie zbiera się ich coraz więcej.
Jakież jest moje zdziwienie, gdy zaglądam do skrzynki z owocami, których skosztowałem i przełamałem „rodzą się” ryby. Najpierw jedna, a później kolejna.
Na początku nie rozumiałem, ale z czasem jednak przyszło zrozumienie.
