Pamiętam, jak patrzyłam Ci w oczy i powtarzałam, że dam radę… Wtedy w to tak naprawdę w pełni nie wierzyłam. Po prostu mówiłam to, co czułam, że w tym momencie powiedzieć powinnam… Od tamtej pory minęło już trochę czasu i teraz mówiąc te słowa wiem, ze mówię je w pełni świadomie. Z pełnym przekonaniem, że Dar i Połączenie da nam tyle mocy by wygrać walkę o… prawdę i szczęście.
Czy boję się tej walki? Chyba tak, ale mam ufność ukrytą w Tym, który nas odkupił i zjednał- odrodził. On nas wesprze i poprowadzi. A my… przetrwamy wszystko.
Tag: po prostu
Nowe jest czasami starym….
Spojrzałam w oczy własnej śmierci i odszukałam tam prawdę o mnie.
Już wiem w pełni, kim jestem i będę. Droga naszego istnienia jest tylko początkiem
dla wejścia w rzeczywistość nie ubraną w słowa… Tak bardzo chciałabym powiedzieć
Ci wszystko człowieku, który idziesz obok mego życiorysu… Tylko jak? Jak mam wytłumaczyć nie wytłumaczalne? Jak oddzielić prawdę od fałszu? Jak mam wskazać,
Ci którędy do domu mego świata? I w końcu jak mam powiedzieć, że nie jestem po prostu człowiekiem? Że niektórzy ludzie są bogatsi o coś, czego czasami lepiej nie nazywać… Jak mam Ci to wszystko powiedzieć byś zrozumiał i nie stwierdził, że kłamie lub zgłupiałam? Nie wiem. Dowodem jest tylko me życie, ludzie podobni do mnie i Wszechświat, którego tak naprawdę nikt nie pozna poza siłą, która to trzyma w równowadze, bez względu na to, jak ją nazwiesz.
Nie wiem, jak mam Ci określić to, kim byłam i kim teraz jestem? Niby inna, a wciąż ta sama, wewnątrz, którą znali Sagaterianie… Więc po prostu zachowam cisze serca niezmąconego wiatrem wątpliwości i nadal będę czynić to, co mym powołaniem.
Jak niezwykłe jest to, że świadomość zaczyna akceptować niewytłumaczalne…
Ty, ja, wszechświat… Nie tylko My śnimy ten sen, ale także ci, którzy idą prawdziwie z Nami i obok Nas. Jeszcze nie rozumiesz, że nie tyle my jesteśmy wybrani, co powołani do tego, czego jeszcze nie da się nazwać w kilku zdaniach? Każdy człowiek zrodzony jest z pewnym ładunkiem Daru i drugim ładunkiem Charyzmatu, i to właśnie od niego zależy, który z ładunków będzie rozwijał. Ja nie podpowiem Ci, który ładunek Ty powinieneś rozwijać, bo każdy powinien sam wybierać i doświadczać efektów swego wyboru. Nie można bać się tego, co jest w środku Nas jako ludzi, nie można też nazywać tego inaczej niż właściwie mimo, że nie zawsze słowo kluczowe jest nam zrozumiałe. Nie wolno szukać definicji zamykając się na odczuwanie. Tylko czując potrafimy naprawdę istnieć. Spójrz na ptaki… One nie zawsze myślą, czasami po prostu działają pozwalając wiatru się sobą sterować, ufają wtedy emocją chwili i nigdy na tym się nie zawodzą, w przeciwieństwie do nas- ludzi, którzy jakże często przeceniamy siłę umysłu.
Tak naprawdę tylko sny są rzeczywiste. Cała reszta jest iluzją świata wytworzonego przez nas, a nie w nas tak naprawdę.