Na pierwszy rzut oka były to głębiny oceanu, zatopiona budowla pełna swobodnie pływających śmieci.
Ktoś z naszej grupy podpływając do uwięzionych różnych skrzynek ,zwojów lin, odnalazł w klatce małego pieska, który żył. Okazało się wiec, że nie do końca jest to woda w czym się poruszamy.
Penetrując kolejne pomieszczenia , dociera do nas, że “Coś” w głębinach się obudziło, dostrzegamy z dołu bijącą poświatę.
Rozpraszamy się, by utrudnić pościg, każdy na własna rękę szuka sobie schronienia.
Podpływam do zabarykadowanych drzwi, które w pospiechu forsuję, “przenoszą” mnie one do podłużnego pokoju w pewnym niewielkim domku daleko-daleko od miejsca wydarzeń i już na suchej ziemi.
Wciąż szukam ukrycia, czując że w każdej chwili mogę zostać odkryty.
W pewnej chwili pojawia się cała Rodzina domowników, rozmawiam z nimi, wskazują mi miejsce gdzie mogę się schować, pomimo ukrycia czuję mentalny dotyk, który nie należy do przyjemności tego “Czegoś”.
Z czasem wychodzi na to, że pościg nie przejdzie przez “te” drzwi, wychodzę z ukrycia już swobodniej rozmawiając z domownikami.
Rozmowa z młodym mężczyzna lekko mnie zdziwiła.
– Nie obawiaj się, będę Cię bronił.
Myślałem sobie “taa…”, ściga mnie coś, co mogłoby nas wszystkich wziąć na jeden ząb, a tu słyszę takie słowa.
Nagle ze wszystkich stron wpadają do pokoju przeciwnicy, nie biorę udziału w walce, tak jakby Rodzinka mi na to nie pozwalała.
Po chwili co widzą moje oczy, chyba strzelam karpika, każdy domownik kobieta czy mężczyzna młody czy starszy, bierze udział w walce, po krótkiej szamotaninie, każdy z domowników ściska w dłoniach głowę przeciwnika, paraliżując go.
Jestem ich dłużnikiem.
Gdy już wszystko uprzątnięto, siadam sobie w progu domu, podziwiając lesistą okolicę, w której przycupnął sobie domek moich wybawicieli.
Nadeszli Starsi Rodu, dwóch bardzo wysokich mężczyzn, statecznych jak przystało na głowę Rodziny, ciekawi byli w jakim jestem stanie. Byli jak dwie wieże rozmawiające między sobą, które górowały nade mną.
Na koniec dali mi prezent, zdjęcie ich umysłu, a przy okazji jakby żart, bo zdjęcie przedstawiało groźnego psa.
Tag: rodzina
Rodzina…
Junior pseudonim roboczy w sztuce: Izraelek.
Jego siostra dla potrzeb sztuki: Salomea.
Ich brat Szymek, który z reguły nie bierze udziały w rozgrywkach rodzeństwa.
Mama to mama.
Tata to tata.
Izralelek jak go wujek Tomek określił to iskra, która spokojnie nie może usiedzieć na jednym miejscu, wszędzie go pełno, wszystkich zna i wszyscy go znają.
Mimo swojego wieku robi “biznesa” z wujkiem, swego czasu zapuścił się sam na „Targ Wszechświata” za co zebrał później burę.
Małego trafia jak jego siostra bawi się jego zabawkami, wtedy idą do boju języki, jedno nie jest dłużne drugiemu. Ile razy Tata musiał rozdzielać to kłębowisko przeciwnych poglądów;)
Kiedy kobiety łapią ryby Izraelek z Tatą, idzie poznawać okolicę.
Salomea dusza artystyczna, tworzy obrazy swojej wyobraźni, często grywa z ojcem w strategiczne gry. Drżyjcie mężczyźni, nadchodzi zagłada;) Salomea niejedno męskie serce skruszy. Mała kobietka często wpakowuje się w problemy, wtedy z odsieczą przybywają Rodzice.
Szymek ulubieniec cioci Enigmy, doświadczony przez życie maluch, lubi bawić się żołnierzykami i ma swój gust wyrobiony co do gier komputerowych.
No i oczywiście nie można zapomnieć o psie, Falkor ulubieniec całej Rodzinki.
Jest jeszcze Szekspir rozpieszczone kocisko, które z głową Rodziny niezbyt dobrze żyje, ale jak nikt nie widzi to odnajdują wspólny język:)
To krótkie przedstawienie nie odda całego domowego klimatu, ale poznaliście już w wielkim skrócie Naszą kochaną Trójkę.