Często pojawia się w moich sennych symbolach obraz drogi, pełnej niebezpieczeństw by na końcu dane było mi odnaleźć z niej bezpieczne wyjście.
Przede mną zniszczona droga, pęknięta i zagruzowana, tuż obok po lewej stronie ciągnie się ściana jakiegoś muru lub budynku. Dostrzegam niewielki gzyms, gdybym był krasnoludkiem to może byłbym wstanie wskoczyć na niego i nie spaść. Wybieram inna drogę zbaczam na prawo w kierunku nieznanych mi zabudowań, przypominających niewielką fabrykę.
Przechodzę po dachach, na ostatnim dachu są problemy, muszę szczególnie uważać, aby nie spaść.
Wszystko się rusza i najmniejsza nieuwaga może mnie wiele kosztować.
Za ostatni budynkiem jest płot, który wykorzystuje prze zejściu z budynku, wreszcie udaje mi się szczęśliwie wylądować na ziemi. Wiem że nie jestem na swoim terenie i zaczynam szukać właściciela, odnajduję kobietę, które sprowadza mężczyznę w domyśle szefa.
Po krótkiej rozmowie wyjaśniają mi jak wyjść, pytam się czy mogę iść znaną mi drogą, mówią „że mosty są zniszczone”, że powinienem iść inną drogą.
Nasze drogi się rozchodzą, a ja idę przed siebie na właściwą drogę.
Kategoria: Opowieści z Niejednego Snu
Inny świat
Jakiś czas temu miałem sen, na który nie zwróciłem zbytniej uwagi, odwiedziłem w nim nieznaną bliżej mi dziewczynę przynajmniej miałem takie odczucie.
Siedziałem w jej pokoju, blisko jej półki z książkami, czytając tytułu i poznając w ten sposób jej zainteresowania. Pomimo tego że wydawało mi się że jej nie znałem, panowała pomiędzy nami atmosfera bliskości.
Jedno co dobrze zapamiętałem, to naturalne światło tego miejsca i odczucie jakie we mnie pozostawiło.
Z czasem powoli go zapominałem, gdy niedawno przypomniałem sobie to światło i odczucie, będąc w innym miejscu.
Przesłuchiwano mnie w sprawie zaginięcia mojej żony, czy przypadkiem nie mam nic z tym wspólnego. Znosiłem to wszystko na spokojnie, dziwiąc się o jaką „żonę” może chodzić i o co w tym wszystkim chodzi. Po skończonych rozmowach, spokojnym krokiem szedłem obskurnymi uliczkami, przypatrując się bawiącym dzieciom. Dane mi było też skosztować okrągłego owocu, był wielkości pomarańczy, skórka była biaława ale wnętrze owocu przypominało przezroczystą żelatynę wypełnioną nasionami. Widocznie musiał w miarę smakować, bo nie poprzestałem na jednym kęsie 😉
Deszcz meteorów
Naszą podróż rozpoczęliśmy od mostu na rzece mojego rodzinnego miasta, kierując się ku jego centrum, rozmawiając w zapamiętaniu nagle dostrzegamy wystrzelona z różnych miejsc rakietnice.
W pierwszej chwili przychodzi nam na myśl, że to sztuczne ognie, ale po chwili okazuje się że byliśmy w błędzie. Przypomniałem sobie w tym momencie pewien sen związany z dziwnym zjawiskiem na niebie i zaczynam opowiadać swoim towarzyszom, okazuje się że nie dane będzie mi dokończyć, ostrzegawczych rakietnic jest coraz więcej, dostrzegam na niebie niewielki ognisty rozbłysk, który w błyskawicznym tempie się rozrasta.
Myślę sobie z przekąsem, no ładnie, supernowa, już po nas, zaraz nas z anihiluje.
Na szczęście lub nasze nieszczęście okazuje się, że to ogromny deszcz meteorów, które z ogromną prędkością mkną w naszym kierunku, część weszła już w atmosferę, szukamy w pośpiechu schronienia, biegnąc co sił w nogach. Pierwsza fala zaczyna niszczyć budynki, jakimś cudem udaje się nam uniknąć tragedii.
Sceneria się zmienia, widocznie każdy na swój sposób szuka schronienia, nie wiem dlaczego, ale wybieram świat Sieci, udaje mi się schować w wirtualnym świecie, od normalnej rzeczywistości oddziela mnie przezroczysta bariera. Przed wejściem do sieci pojawiają się jaszczurzoludzcy „kosmici”, starają się sforsować interfejs który pozostał po drugiej stronie, dotykają go głowami, ale bez powodzenia.
Tłumaczę to sobie, że starają się swoim umysłem przeniknąć bariery, co im się nie udaje.
Mija nieokreślony czas, to może być rok jak i dziesiątki lat.
Pojawiają się pewne symbole.
Pierwszy z nich to gitara porośnięta bluszczem o mocnych konarach, co wskazuje na to że jednak minęło sporo czasu.
Zaczynam zrywać z pudła rezonansowego i najmniejszych zakamarków gitary wszelkie przejawy wijącego się bluszczu.
Drugim symbolem jest nagrobek, a dokładniej, płyta nagrobna zdobiona złotymi literami i jakimś kształtem przypominającym konar drzewa.
Część z tych napisów jakimś cudem przeniosła się na moje plecy, tak jakbym stał się częścią nagrobka.
Morał z tego taki 😉
Nawet najlepsze schronienie, może stać się twoim grobem.